Naar aanleiding van haar 30-jarige carriere bracht Axelle Red eind vorig jaar het retrospectieve dubbelalbum ‘AR30 Best Of’ uit en op 4 augustus sluit ze het ‘Down by the sea – Live concert beach festival’ in Knokke-Heist af met het beste uit haar opmerkelijke en internationaal gewaardeerde ouvre. We hadden een gesprek met deze gepassioneerde en geëngageerde dame en hadden het over het tot stand komen van die carriere, het creatieproces achter die prachtige songs, de muzikale invloeden. En de missie. Want dat is het. Zonder het hoogdravend of belerend te willen maken, wil ze bijdragen aan een betere wereld.
Mocht Axelle Red geen muzikante geworden zijn dan was ze waarschijnlijk een mensenrechtenadvocaat geworden. Of alleszins iets waarbij ze op de barrikaden kan staan en kan strijden voor vrijheid en rechten. Ze wil mensen bijstaan. In haar muziek is dat eigenlijk niet anders. Ze benoemt, vecht aan en wil een brenger zijn van hoop. Dat is de rode draad doorheen al haar muziek.
Axelle, je groeide op in Hasselt. Was dat een jeugd vol muziek? Was het voorbestemd dat je in dit vak zou terechtkomen?
Eigenlijk niet echt. Het is niet zo dat mijn ouders muzikaal of enigszins artistiek actief waren. Behalve dat mijn overgrootvader een koor leidde en mijn tante sopraan en muzieklerares was, is er geen muzikale achtergond in de familie. Maar mijn moeder was wel een fervent muziekliefhebber en had een uitgebreide en gevariëerde platencollectie. Als kind zong ik mee met de Amerikaanse crooners en soulartiesten, motown muziek en franse chansons. Toen ik Abba en Michael Jackson leerde kennen werd het me duidelijk wat ik wilde gaan doen.
Ging je dan muziek studeren? Hoe kwam je tot jouw eigen stijl en geluid?
Helmaal niet. Als kind volgde ik wel theater- en balletlessen maar het werd me vrij vlug duidelijk dat ik wilde zingen en muziek maken. En daar ging ik zelf mee aan de slag. Op mijn veertiende bracht ik mijn eerste singeltje uit. En op mijn vijftiende leerde ik notenleer en op mijn achttien leerde ik piano spelen. Gitaar leerde ik mezelf op basis van de muziektheorie die ik intussen enigszins had. Tegelijkertijd begon ik ook goed te begrijpen welk soort muziek ik wilde maken. Ik hield van de krachtige songwriting van o.a. Carole King en Bill Withers, maar evengoed van het franse chanson. Liedjes met een tijdloze kwaliteit. Dat zocht ik voor de muziek en de teksten van mijn eigen songs.
Die eigen stijl heb je duidelijk gevonden. Je repertoire bestaat hoofdzakelijk uit Franstalige liedjes. Maakt dat deel uit van die eigenheid?
Deels. Het had evengoed allemaal Engelstalig kunnen zijn maar al vrij vlug ontdekte ik dat het Frans me toeliet de expressie te vinden die ik zocht. Het was, en is, eerder een artistieke keuze dan wat dan ook. In 2009 bracht ik het engelstalige dubbelalbum Sisters & Empathy uit. De blues-geöriënteerde muziekstijl en het engels waren een logische keuze voor de boodschap die ik wilde brengen. Elk album dat ik maak is een evolutie maar het DNA blijft.
Je teksten zijn nooit oppervlakkig. Er zit altijd een boodschap in. Engagement zelfs. Is dat wat primeert bij het schrijven van songs?
De boodschap is heel belangrijk. Ik schrijf over wat ik voel, ervaar en waarneem. Dat kan heel persoonlijk zijn maar kan even goed over algemene maatschappelijke onderwerpen gaan. Ik werk graag rond een thema en zoek dan naar de passende muzikale stijl en vorm. Pas als die er is focus ik me op de tekst. Geen van beide mogen vrijblijvend zijn. Ik wil iets vertellen. Bewustmaken. Aankaarten. Maar wel op een emotionele, positieve en hoopvolle manier.
Qu’est-ce qu’on peut faire? Let’s dance.
Alles wat je doet lijkt doordacht en beredeneerd terwijl je liedjes eerder gevoelsmatig zijn. Dat lijkt contradictorisch. Of niet?
Het is zeker zo dat ik alles wil begrijpen en analyseer. Ik wil meerwaarde creëren. Diepgang. Een ei leggen. Maar aan de basis ligt een sterk gevoelsmatige drang naar vrije expressie. Mensen dingen ontzeggen omwille van huidskleur, overtuiging, gender, achtergrond of leeftijd maakt me triest. En kwaad. Ik wil dat recht op vrijheid muzikaal vatten in een impact- en hoopvolle vorm. In liedjes die de tand des tijds kunnen doorstaan.
Kan je iets vertellen over waar je momenteel mee bezig bent of wat we nog mogen verwachten?
Ik werk momenteel aan een nieuw album dat waarschijnlijk volgend jaar zal uitkomen. De muziek staat zo goed als op punt. Ik zit nu volop in het schrijven van de teksten. Het wordt alleszins een up tempo album. Dat hebben we allemaal nodig (lacht).
Dank je Axelle om ons een kijkje te geven in je passionele hart en hoofd.
