Isabelle A blaast dit jaar 50 kaarsjes uit, maar wie haar bezig ziet, merkt vooral passie, energie en een aanstekelijke levenslust. Ze viert dit voorjaar niet alleen haar 50ste verjaardag, maar ook 35 jaar op de planken. Wat in 1990 begon met het iconische “Hé, Lekker Beest” groeide uit tot een muzikale reis vol hoogtepunten, pauzes, comebacks en heruitvindingen.
Isabelle, eind mei werd je 50. Proficiat! Ben je daar mee bezig?
“Het gaat snel, hè! Natuurlijk denk ik erover na en ben ik ermee bezig, net als iedereen. Maar zolang ik gezond ben en me goed voel, valt het best wel mee. Vroeger was ik daar minder mee bezig. Ik at vaak fastfood en heel veel zoetigheden – ik heb écht een suikerverslaving! Maar ik probeer nu wel meer te bewegen: wandelen, fietsen, zwemmen. En ik let iets meer op mijn eten, zonder te overdrijven.”
Hoe heb je je verjaardag gevierd?
“Ik vier het altijd met een lekkere taart met marsepein en slagroom! Zoet dus!”
Ongelooflijk… je bent eigenlijk nog geen haar veranderd. Je blijft er eeuwig jong uitzien. Wat is jouw geheim?
“Ja, ik probeer wel wat dingen uit. Zo ga ik naar dokter Daniel Dimovski in Sint-Martens-Latem voor HIFU en PRP-behandelingen, dat is met je eigen bloed. Geen zware ingrepen, wel onderhoud.”
35 jaar geleden werd “Hé, Lekker Beest” een grote hit. De grote start van jouw carrière. Ga je iets speciaals doen om het te vieren?
“Ja, ik breng de originele versie van ‘Hé Lekker Beest’ voor het eerst digitaal uit. De A-kant van toen was nergens te vinden en de fans vroegen al langer of het op de streamingdiensten zou komen. Het is dus geen nieuwe single, maar de originele versie met mijn kinderstemmetje van toen en live instrumenten. Een echte popsong en dus een cadeautje voor de fans. Daarnaast gaan we deze zomer ook toeren met 35 jaar “Hé, Lekker Beest”. Alle andere hits zoals “Blank en Zwart”, “Hemels”, “Wie ben jij?” zullen dan natuurlijk ook de revue passeren.
“Hé, Lekker Beest” was destijds een beetje je laatste hoop, hoewel je nog heel jong was.
“Ja! Ik was ongeduldig. Gelukkig werd het een hit. Ik had al veel leuke dingen mogen doen. Ik mocht presenteren bij TV Tam Tam, zingen in Tien om te Zien, samenwerken met Urbanus en Walter Van Beirendonck. Maar ik wou echt bekend zijn en hits maken. Als het niets was geworden, was ik iets anders gaan doen.”
Het draaide dus anders uit. Heb je altijd van muziek geleefd?
“Bijna ja. Er was een moeilijke periode door management-problemen. Toen heb ik even in een kinderwinkel gewerkt. Drie maanden later zat ik in het panel van het Swingpaleis. Zeven jaar lang mocht ik me gaan amuseren op tv met Felice. Daardoor volgden er ook veel optredens en ontstonden de coverbands waar ik deel van uitmaak.”
Ja, dat is ook leuk he. Les Copines doe je samen met Ianthe Tavernier en Helle Vanderheyden.
“Ja! Echt leuk. We treden deze zomer trouwens heel vaak op. Natuurlijk moeten we even kijken met Ianthe hoe we dat opvangen, want ze moet weldra bevallen. Maar we hebben altijd een back up. Tijdens die optredens zien mensen een andere Isabelle. Fijn om te doen.”
Heb je nog nieuwe muziekplannen eigenlijk?
“Ik ben altijd aan het schrijven. Vaak ook samen met anderen. Maar voorlopig ligt er niets waarvan ik denk: dit moet het worden. Eerst genieten van dit jubileum.”
Je bent inderdaad altijd bezig gebleven met muziek. Zo bracht je vorig jaar een Franstalige show “Isabelle à la Française”. Hoe is die ontstaan?
“Mijn papa komt uit Wallonië. Ik ben opgegroeid met Franse muziek. Wist je dat ik op mijn elfde al zong in het Frans, maar dat werd toen snel naar het Nederlands omgebogen door mijn toenmalige manager.
Met ‘Isabelle à la Française’ ben ik teruggegaan naar mijn roots, naar mijn idolen zoals Sandra Kim en France Gall, waarvoor mij allemaal mee begon. Ook dankzij mijn deelname aan “Liefde voor Muziek” kreeg ik de kans om terug in het Frans te zingen. Remember “Dormir en cuillère” van Bart Peeters? Het was zo leuk om te doen. Alles was toen ook uitverkocht. Binnenkort komt er dus een vervolg.”
Jij hebt een Waalse papa dus, maar jij was toch afkomstig van Gent, niet?
“Ja, klopt. Ik ben niet in het Frans opgevoed voor alle duidelijkheid, wel in het Gents. Mijn mama woont er nog. Ik ga er nog vaak terug, al is het verkeer lastig. Ik zie me er wel nog terugkeren, en ooit belanden in een gezellig rusthuisje in het centrum.”
Hoe combineer je muziek en moederschap?
“Mijn zoon Storm is 14 en speelt Interprovinciaal voetbal bij Ternesse. Hij is een toffe gast. Muziek? Hij is muzikaal ja, maar hij kiest zijn eigen pad. Zolang hij het kan combineren met zijn studies. Het is soms druk ja, maar ik probeer alles zo goed mogelijk te plannen. Soms gaat hij mee met mij, soms is die bij de grootouders. En ja, ik ben een voetbalmama, toch als het mooi weer is.”
Deze zomer wordt het druk en sta je dus veel op het podium? Heb je vakantieplannen?
“Nog niets. Ik beslis altijd last minute. Meestal rijden we naar de Provence en dan door naar Saint-Tropez of Sainte-Maxime. Rust én leven. Zalig! Ik probeer trouwens elk jaar 1 keer naar de Provence te gaan. Ik voel me er thuis. “
Maar het zal dus meer vakantie in eigen land zijn. Heb je iets met Knokke?
“Zeker! Ik kom er graag: wandelen in het Zwin, shoppen op de Lippenslaan, steak americain eten bij Rubens. Het is altijd fijn om een dagje of weekendje Knokke te doen.”
Als je terugblikt op je carrière, heb je dan spijt van iets?
“Niet echt. Misschien dat ik liever wat later was begonnen, dus niet als kind. Mensen zagen me opgroeien in de showbizz. Soms zien de mensen me nog altijd als dat meisje van toen, maar ik ben nu een vrouw van bijna 50. Ik ben niet meer dat meisje, maar ze zit natuurlijk nog wel in mij. Gelukkig maar.”
